circumiciens
Latin
Etymology
Present participle of circumiciō
Participle
circumiciēns (genitive circumicientis); third-declension one-termination participle
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}.
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | circumiciēns | circumicientēs | circumicientia | ||
| genitive | circumicientis | circumicientium | |||
| dative | circumicientī | circumicientibus | |||
| accusative | circumicientem | circumiciēns | circumicientēs circumicientīs |
circumicientia | |
| ablative | circumiciente circumicientī1 |
circumicientibus | |||
| vocative | circumiciēns | circumicientēs | circumicientia | ||
1When used purely as an adjective.