circumiturus
Latin
Etymology
Future active participle of circumeō.
Participle
circumitūrus (feminine circumitūra, neuter circumitūrum); first/second-declension participle
- about to circulate
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | circumitūrus | circumitūra | circumitūrum | circumitūrī | circumitūrae | circumitūra | |
| genitive | circumitūrī | circumitūrae | circumitūrī | circumitūrōrum | circumitūrārum | circumitūrōrum | |
| dative | circumitūrō | circumitūrae | circumitūrō | circumitūrīs | |||
| accusative | circumitūrum | circumitūram | circumitūrum | circumitūrōs | circumitūrās | circumitūra | |
| ablative | circumitūrō | circumitūrā | circumitūrō | circumitūrīs | |||
| vocative | circumitūre | circumitūra | circumitūrum | circumitūrī | circumitūrae | circumitūra | |