circumiturus

Latin

Etymology

Future active participle of circumeō.

Participle

circumitūrus (feminine circumitūra, neuter circumitūrum); first/second-declension participle

  1. about to circulate

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative circumitūrus circumitūra circumitūrum circumitūrī circumitūrae circumitūra
genitive circumitūrī circumitūrae circumitūrī circumitūrōrum circumitūrārum circumitūrōrum
dative circumitūrō circumitūrae circumitūrō circumitūrīs
accusative circumitūrum circumitūram circumitūrum circumitūrōs circumitūrās circumitūra
ablative circumitūrō circumitūrā circumitūrō circumitūrīs
vocative circumitūre circumitūra circumitūrum circumitūrī circumitūrae circumitūra