circumloquens

Latin

Etymology

Present participle of circumloquor

Participle

circumloquēns (genitive circumloquentis); third-declension one-termination participle

  1. This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text {{rfdef}}.

Declension

Third-declension participle.

singular plural
masc./fem. neuter masc./fem. neuter
nominative circumloquēns circumloquentēs circumloquentia
genitive circumloquentis circumloquentium
dative circumloquentī circumloquentibus
accusative circumloquentem circumloquēns circumloquentēs
circumloquentīs
circumloquentia
ablative circumloquente
circumloquentī1
circumloquentibus
vocative circumloquēns circumloquentēs circumloquentia

1When used purely as an adjective.