circummissus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of circummittō (“send around; outflank”).
Participle
circummissus (feminine circummissa, neuter circummissum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | circummissus | circummissa | circummissum | circummissī | circummissae | circummissa | |
| genitive | circummissī | circummissae | circummissī | circummissōrum | circummissārum | circummissōrum | |
| dative | circummissō | circummissae | circummissō | circummissīs | |||
| accusative | circummissum | circummissam | circummissum | circummissōs | circummissās | circummissa | |
| ablative | circummissō | circummissā | circummissō | circummissīs | |||
| vocative | circummisse | circummissa | circummissum | circummissī | circummissae | circummissa | |