circumnavigans
Latin
Etymology
Present participle of circumnāvigō
Participle
circumnāvigāns (genitive circumnāvigantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | circumnāvigāns | circumnāvigantēs | circumnāvigantia | ||
| genitive | circumnāvigantis | circumnāvigantium | |||
| dative | circumnāvigantī | circumnāvigantibus | |||
| accusative | circumnāvigantem | circumnāvigāns | circumnāvigantēs circumnāvigantīs |
circumnāvigantia | |
| ablative | circumnāvigante circumnāvigantī1 |
circumnāvigantibus | |||
| vocative | circumnāvigāns | circumnāvigantēs | circumnāvigantia | ||
1When used purely as an adjective.