circumplexus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of circumplectō.
Participle
circumplexus (feminine circumplexa, neuter circumplexum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | circumplexus | circumplexa | circumplexum | circumplexī | circumplexae | circumplexa | |
| genitive | circumplexī | circumplexae | circumplexī | circumplexōrum | circumplexārum | circumplexōrum | |
| dative | circumplexō | circumplexae | circumplexō | circumplexīs | |||
| accusative | circumplexum | circumplexam | circumplexum | circumplexōs | circumplexās | circumplexa | |
| ablative | circumplexō | circumplexā | circumplexō | circumplexīs | |||
| vocative | circumplexe | circumplexa | circumplexum | circumplexī | circumplexae | circumplexa | |
References
- “circumplexus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- circumplexus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.