circumretiens
Latin
Etymology
Present participle of circumrētiō.
Participle
circumrētiēns (genitive circumrētientis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | circumrētiēns | circumrētientēs | circumrētientia | ||
| genitive | circumrētientis | circumrētientium | |||
| dative | circumrētientī | circumrētientibus | |||
| accusative | circumrētientem | circumrētiēns | circumrētientēs circumrētientīs |
circumrētientia | |
| ablative | circumrētiente circumrētientī1 |
circumrētientibus | |||
| vocative | circumrētiēns | circumrētientēs | circumrētientia | ||
1When used purely as an adjective.