circumsaepiens
Latin
Etymology
Present participle of circumsaepiō.
Participle
circumsaepiēns (genitive circumsaepientis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | circumsaepiēns | circumsaepientēs | circumsaepientia | ||
| genitive | circumsaepientis | circumsaepientium | |||
| dative | circumsaepientī | circumsaepientibus | |||
| accusative | circumsaepientem | circumsaepiēns | circumsaepientēs circumsaepientīs |
circumsaepientia | |
| ablative | circumsaepiente circumsaepientī1 |
circumsaepientibus | |||
| vocative | circumsaepiēns | circumsaepientēs | circumsaepientia | ||
1When used purely as an adjective.