circumscriptus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of circumscrībō.
Participle
circumscrīptus (feminine circumscrīpta, neuter circumscrīptum, adverb circumscrīptē); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | circumscrīptus | circumscrīpta | circumscrīptum | circumscrīptī | circumscrīptae | circumscrīpta | |
genitive | circumscrīptī | circumscrīptae | circumscrīptī | circumscrīptōrum | circumscrīptārum | circumscrīptōrum | |
dative | circumscrīptō | circumscrīptae | circumscrīptō | circumscrīptīs | |||
accusative | circumscrīptum | circumscrīptam | circumscrīptum | circumscrīptōs | circumscrīptās | circumscrīpta | |
ablative | circumscrīptō | circumscrīptā | circumscrīptō | circumscrīptīs | |||
vocative | circumscrīpte | circumscrīpta | circumscrīptum | circumscrīptī | circumscrīptae | circumscrīpta |
Derived terms
- incircumscrīptus
References
- “circumscriptus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “circumscriptus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- circumscriptus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.