circumsessus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of circumsedeō.
Participle
circumsessus (feminine circumsessa, neuter circumsessum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | circumsessus | circumsessa | circumsessum | circumsessī | circumsessae | circumsessa | |
| genitive | circumsessī | circumsessae | circumsessī | circumsessōrum | circumsessārum | circumsessōrum | |
| dative | circumsessō | circumsessae | circumsessō | circumsessīs | |||
| accusative | circumsessum | circumsessam | circumsessum | circumsessōs | circumsessās | circumsessa | |
| ablative | circumsessō | circumsessā | circumsessō | circumsessīs | |||
| vocative | circumsesse | circumsessa | circumsessum | circumsessī | circumsessae | circumsessa | |
References
- “circumsessus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “circumsessus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- circumsessus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.