circumsiliens
Latin
Etymology
Present participle of circumsiliō.
Participle
circumsiliēns (genitive circumsilientis); third-declension one-termination participle
- leaping about
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | circumsiliēns | circumsilientēs | circumsilientia | ||
| genitive | circumsilientis | circumsilientium | |||
| dative | circumsilientī | circumsilientibus | |||
| accusative | circumsilientem | circumsiliēns | circumsilientēs circumsilientīs |
circumsilientia | |
| ablative | circumsiliente circumsilientī1 |
circumsilientibus | |||
| vocative | circumsiliēns | circumsilientēs | circumsilientia | ||
1When used purely as an adjective.