circumspargens
Latin
Etymology
Present participle of circumspargō.
Participle
circumspargēns (genitive circumspargentis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | circumspargēns | circumspargentēs | circumspargentia | ||
| genitive | circumspargentis | circumspargentium | |||
| dative | circumspargentī | circumspargentibus | |||
| accusative | circumspargentem | circumspargēns | circumspargentēs circumspargentīs |
circumspargentia | |
| ablative | circumspargente circumspargentī1 |
circumspargentibus | |||
| vocative | circumspargēns | circumspargentēs | circumspargentia | ||
1When used purely as an adjective.