circumstans
Latin
Etymology
Present participle of circumstō.
Participle
circumstāns (genitive circumstantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | circumstāns | circumstantēs | circumstantia | ||
| genitive | circumstantis | circumstantium | |||
| dative | circumstantī | circumstantibus | |||
| accusative | circumstantem | circumstāns | circumstantēs circumstantīs |
circumstantia | |
| ablative | circumstante circumstantī1 |
circumstantibus | |||
| vocative | circumstāns | circumstantēs | circumstantia | ||
1When used purely as an adjective.