circumtuens
Latin
Etymology
Present participle of circumtueor
Participle
circumtuēns (genitive circumtuentis); third-declension one-termination participle
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}.
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | circumtuēns | circumtuentēs | circumtuentia | ||
| genitive | circumtuentis | circumtuentium | |||
| dative | circumtuentī | circumtuentibus | |||
| accusative | circumtuentem | circumtuēns | circumtuentēs circumtuentīs |
circumtuentia | |
| ablative | circumtuente circumtuentī1 |
circumtuentibus | |||
| vocative | circumtuēns | circumtuentēs | circumtuentia | ||
1When used purely as an adjective.