circumvecturus
Latin
Etymology
Future active participle of circumvehor.
Participle
circumvectūrus (feminine circumvectūra, neuter circumvectūrum); first/second-declension participle
- about to travel
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | circumvectūrus | circumvectūra | circumvectūrum | circumvectūrī | circumvectūrae | circumvectūra | |
| genitive | circumvectūrī | circumvectūrae | circumvectūrī | circumvectūrōrum | circumvectūrārum | circumvectūrōrum | |
| dative | circumvectūrō | circumvectūrae | circumvectūrō | circumvectūrīs | |||
| accusative | circumvectūrum | circumvectūram | circumvectūrum | circumvectūrōs | circumvectūrās | circumvectūra | |
| ablative | circumvectūrō | circumvectūrā | circumvectūrō | circumvectūrīs | |||
| vocative | circumvectūre | circumvectūra | circumvectūrum | circumvectūrī | circumvectūrae | circumvectūra | |