circumvecturus

Latin

Etymology

Future active participle of circumvehor.

Participle

circumvectūrus (feminine circumvectūra, neuter circumvectūrum); first/second-declension participle

  1. about to travel

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative circumvectūrus circumvectūra circumvectūrum circumvectūrī circumvectūrae circumvectūra
genitive circumvectūrī circumvectūrae circumvectūrī circumvectūrōrum circumvectūrārum circumvectūrōrum
dative circumvectūrō circumvectūrae circumvectūrō circumvectūrīs
accusative circumvectūrum circumvectūram circumvectūrum circumvectūrōs circumvectūrās circumvectūra
ablative circumvectūrō circumvectūrā circumvectūrō circumvectūrīs
vocative circumvectūre circumvectūra circumvectūrum circumvectūrī circumvectūrae circumvectūra