circumveniens
Latin
Etymology
Present active participle of circumveniō (“surround”)
Participle
circumveniēns (genitive circumvenientis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | circumveniēns | circumvenientēs | circumvenientia | ||
| genitive | circumvenientis | circumvenientium | |||
| dative | circumvenientī | circumvenientibus | |||
| accusative | circumvenientem | circumveniēns | circumvenientēs circumvenientīs |
circumvenientia | |
| ablative | circumveniente circumvenientī1 |
circumvenientibus | |||
| vocative | circumveniēns | circumvenientēs | circumvenientia | ||
1When used purely as an adjective.