citandus
Latin
Etymology
Future passive participle (gerundive) of citō (“I cause to move or excite”, “I summon”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɪˈtan.dʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [t͡ʃiˈt̪an̪.d̪us]
Participle
citandus (feminine citanda, neuter citandum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | citandus | citanda | citandum | citandī | citandae | citanda | |
| genitive | citandī | citandae | citandī | citandōrum | citandārum | citandōrum | |
| dative | citandō | citandae | citandō | citandīs | |||
| accusative | citandum | citandam | citandum | citandōs | citandās | citanda | |
| ablative | citandō | citandā | citandō | citandīs | |||
| vocative | citande | citanda | citandum | citandī | citandae | citanda | |