citimus
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈkɪ.tɪ.mʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈt͡ʃiː.t̪i.mus]
Adjective
citimus (superlative, feminine citima, neuter citimum); first/second declension
- superlative degree of citer
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | citimus | citima | citimum | citimī | citimae | citima | |
| genitive | citimī | citimae | citimī | citimōrum | citimārum | citimōrum | |
| dative | citimō | citimae | citimō | citimīs | |||
| accusative | citimum | citimam | citimum | citimōs | citimās | citima | |
| ablative | citimō | citimā | citimō | citimīs | |||
| vocative | citime | citima | citimum | citimī | citimae | citima | |
References
- “citimus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers