civicus
Latin
Etymology
From cīvis (“citizen”) + -icus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈkiː.wɪ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈt͡ʃiː.vi.kus]
Adjective
cīvicus (feminine cīvica, neuter cīvicum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | cīvicus | cīvica | cīvicum | cīvicī | cīvicae | cīvica | |
| genitive | cīvicī | cīvicae | cīvicī | cīvicōrum | cīvicārum | cīvicōrum | |
| dative | cīvicō | cīvicae | cīvicō | cīvicīs | |||
| accusative | cīvicum | cīvicam | cīvicum | cīvicōs | cīvicās | cīvica | |
| ablative | cīvicō | cīvicā | cīvicō | cīvicīs | |||
| vocative | cīvice | cīvica | cīvicum | cīvicī | cīvicae | cīvica | |
Synonyms
- (civic, civil): cīvīlis
Derived terms
- corōna cīvica
Related terms
Descendants
References
- “civicus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “civicus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- "civicus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- civicus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Meyer-Lübke, Wilhelm (1911) “civicus”, in Romanisches etymologisches Wörterbuch (in German), page 156