clamandus
Latin
Etymology
Future passive participle (gerundive) of clāmō (“[I] cry out, claim, shout”).
Participle
clāmandus (feminine clāmanda, neuter clāmandum); first/second-declension participle
- which is to be shouted at
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | clāmandus | clāmanda | clāmandum | clāmandī | clāmandae | clāmanda | |
| genitive | clāmandī | clāmandae | clāmandī | clāmandōrum | clāmandārum | clāmandōrum | |
| dative | clāmandō | clāmandae | clāmandō | clāmandīs | |||
| accusative | clāmandum | clāmandam | clāmandum | clāmandōs | clāmandās | clāmanda | |
| ablative | clāmandō | clāmandā | clāmandō | clāmandīs | |||
| vocative | clāmande | clāmanda | clāmandum | clāmandī | clāmandae | clāmanda | |