clamitandus
Latin
Etymology
Future passive participle of clāmitō.
Participle
clāmitandus (feminine clāmitanda, neuter clāmitandum); first/second-declension participle
- which is to be yelled
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | clāmitandus | clāmitanda | clāmitandum | clāmitandī | clāmitandae | clāmitanda | |
| genitive | clāmitandī | clāmitandae | clāmitandī | clāmitandōrum | clāmitandārum | clāmitandōrum | |
| dative | clāmitandō | clāmitandae | clāmitandō | clāmitandīs | |||
| accusative | clāmitandum | clāmitandam | clāmitandum | clāmitandōs | clāmitandās | clāmitanda | |
| ablative | clāmitandō | clāmitandā | clāmitandō | clāmitandīs | |||
| vocative | clāmitande | clāmitanda | clāmitandum | clāmitandī | clāmitandae | clāmitanda | |