claritas
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈkɫaː.rɪ.taːs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈklaː.ri.t̪as]
Noun
clāritās f (genitive clāritātis); third declension
Declension
Third-declension noun.
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | clāritās | clāritātēs |
genitive | clāritātis | clāritātum |
dative | clāritātī | clāritātibus |
accusative | clāritātem | clāritātēs |
ablative | clāritāte | clāritātibus |
vocative | clāritās | clāritātēs |
Descendants
References
- “claritas”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “claritas”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- "claritas", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- claritas in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
Spanish
Pronunciation
- IPA(key): /klaˈɾitas/ [klaˈɾi.t̪as]
- Rhymes: -itas
- Syllabification: cla‧ri‧tas
Etymology 1
Noun
claritas
- plural of clarita
Etymology 2
Adjective
claritas
- feminine plural of clarito