clavicularius
Latin
Etymology
From clāvicula (“little key”) + -ārius.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɫaː.wɪ.kʊˈɫaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [kla.vi.kuˈlaː.ri.us]
Noun
clāviculārius m (genitive clāviculāriī or clāviculārī); second declension
Declension
Second-declension noun.
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | clāviculārius | clāviculāriī |
genitive | clāviculāriī clāviculārī1 |
clāviculāriōrum |
dative | clāviculāriō | clāviculāriīs |
accusative | clāviculārium | clāviculāriōs |
ablative | clāviculāriō | clāviculāriīs |
vocative | clāviculārie | clāviculāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Related terms
References
- "clavicularius", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)