Irish
Etymology
From cnáimhseáil + -aí.
Noun
cnáimhseálaí m (genitive singular cnáimhseálaí, nominative plural cnáimhseálaithe)
- grumbler
Declension
Declension of cnáimhseálaí (fourth declension)
| bare forms
|
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
cnáimhseálaí
|
cnáimhseálaithe
|
| vocative
|
a chnáimhseálaí
|
a chnáimhseálaithe
|
| genitive
|
cnáimhseálaí
|
cnáimhseálaithe
|
| dative
|
cnáimhseálaí
|
cnáimhseálaithe
|
| forms with the definite article
|
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
an cnáimhseálaí
|
na cnáimhseálaithe
|
| genitive
|
an chnáimhseálaí
|
na gcnáimhseálaithe
|
| dative
|
leis an gcnáimhseálaí
don chnáimhseálaí
|
leis na cnáimhseálaithe
|
|
Mutation
Mutated forms of cnáimhseálaí
| radical
|
lenition
|
eclipsis
|
| cnáimhseálaí
|
chnáimhseálaí
|
gcnáimhseálaí
|
Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.
Further reading
- Ó Dónaill, Niall (1977) “cnáimhseálaí”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN
- de Bhaldraithe, Tomás (1959) “cnáimhseálaí”, in English-Irish Dictionary, An Gúm
- “cnáimhseálaí”, in New English-Irish Dictionary, Foras na Gaeilge, 2013–2025