coagitatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of coagitō.
Participle
coagitātus (feminine coagitāta, neuter coagitātum); first/second-declension participle
- shaken together
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | coagitātus | coagitāta | coagitātum | coagitātī | coagitātae | coagitāta | |
| genitive | coagitātī | coagitātae | coagitātī | coagitātōrum | coagitātārum | coagitātōrum | |
| dative | coagitātō | coagitātae | coagitātō | coagitātīs | |||
| accusative | coagitātum | coagitātam | coagitātum | coagitātōs | coagitātās | coagitāta | |
| ablative | coagitātō | coagitātā | coagitātō | coagitātīs | |||
| vocative | coagitāte | coagitāta | coagitātum | coagitātī | coagitātae | coagitāta | |