coarguendus
Latin
Etymology
Future passive participle of coarguō.
Participle
coarguendus (feminine coarguenda, neuter coarguendum); first/second-declension participle
- which is to be refuted
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | coarguendus | coarguenda | coarguendum | coarguendī | coarguendae | coarguenda | |
| genitive | coarguendī | coarguendae | coarguendī | coarguendōrum | coarguendārum | coarguendōrum | |
| dative | coarguendō | coarguendae | coarguendō | coarguendīs | |||
| accusative | coarguendum | coarguendam | coarguendum | coarguendōs | coarguendās | coarguenda | |
| ablative | coarguendō | coarguendā | coarguendō | coarguendīs | |||
| vocative | coarguende | coarguenda | coarguendum | coarguendī | coarguendae | coarguenda | |