coemptus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of coemō.
Participle
coēmptus (feminine coēmpta, neuter coēmptum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | coēmptus | coēmpta | coēmptum | coēmptī | coēmptae | coēmpta | |
genitive | coēmptī | coēmptae | coēmptī | coēmptōrum | coēmptārum | coēmptōrum | |
dative | coēmptō | coēmptae | coēmptō | coēmptīs | |||
accusative | coēmptum | coēmptam | coēmptum | coēmptōs | coēmptās | coēmpta | |
ablative | coēmptō | coēmptā | coēmptō | coēmptīs | |||
vocative | coēmpte | coēmpta | coēmptum | coēmptī | coēmptae | coēmpta |
References
- “coemptus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “coemptus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- coemptus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.