cognominans
Latin
Etymology
Present participle of cognōminō
Participle
cognōmināns (genitive cognōminantis); third-declension one-termination participle
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}.
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | cognōmināns | cognōminantēs | cognōminantia | ||
| genitive | cognōminantis | cognōminantium | |||
| dative | cognōminantī | cognōminantibus | |||
| accusative | cognōminantem | cognōmināns | cognōminantēs cognōminantīs |
cognōminantia | |
| ablative | cognōminante cognōminantī1 |
cognōminantibus | |||
| vocative | cognōmināns | cognōminantēs | cognōminantia | ||
1When used purely as an adjective.