cohabitandus
Latin
Etymology
Future passive participle of cohabitō
Participle
cohabitandus (feminine cohabitanda, neuter cohabitandum); first/second-declension participle
- which is to be cohabited
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | cohabitandus | cohabitanda | cohabitandum | cohabitandī | cohabitandae | cohabitanda | |
| genitive | cohabitandī | cohabitandae | cohabitandī | cohabitandōrum | cohabitandārum | cohabitandōrum | |
| dative | cohabitandō | cohabitandae | cohabitandō | cohabitandīs | |||
| accusative | cohabitandum | cohabitandam | cohabitandum | cohabitandōs | cohabitandās | cohabitanda | |
| ablative | cohabitandō | cohabitandā | cohabitandō | cohabitandīs | |||
| vocative | cohabitande | cohabitanda | cohabitandum | cohabitandī | cohabitandae | cohabitanda | |