cohortatus
Latin
Etymology
- Perfect active participle of cohortor (“encourage, exhort”).
- Perfect passive participle of cohortō (“encourage, exhort”).
Participle
cohortātus (feminine cohortāta, neuter cohortātum); first/second-declension participle
- encouraged, exhorted, having been encouraged
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | cohortātus | cohortāta | cohortātum | cohortātī | cohortātae | cohortāta | |
| genitive | cohortātī | cohortātae | cohortātī | cohortātōrum | cohortātārum | cohortātōrum | |
| dative | cohortātō | cohortātae | cohortātō | cohortātīs | |||
| accusative | cohortātum | cohortātam | cohortātum | cohortātōs | cohortātās | cohortāta | |
| ablative | cohortātō | cohortātā | cohortātō | cohortātīs | |||
| vocative | cohortāte | cohortāta | cohortātum | cohortātī | cohortātae | cohortāta | |