coincidere
See also: coïncidere
Italian
Etymology
Borrowed from Medieval Latin coincidō.
Pronunciation
- IPA(key): /ko.inˈt͡ʃi.de.re/
- Rhymes: -idere
- Hyphenation: co‧in‧cì‧de‧re
Verb
coincìdere (first-person singular present coincìdo, first-person singular past historic coincìsi, past participle coincìso, auxiliary avére)
Conjugation
Conjugation of coincìdere (root-stressed -ere; irregular) (See Appendix:Italian verbs)
Related terms
Further reading
- coincidere in Collins Italian-English Dictionary
- coincidere in Luciano Canepari, Dizionario di Pronuncia Italiana (DiPI)
- coincidere in Aldo Gabrielli, Grandi Dizionario Italiano (Hoepli)
- coincidere in Dizionario Italiano Olivetti, Olivetti Media Communication
- coincidere in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana
Latin
Pronunciation
- coincidēre: (Classical Latin) IPA(key): [ko.ɪŋ.kɪˈdeː.rɛ]
- coincidēre: (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ko.in̠ʲ.t͡ʃiˈd̪ɛː.re]
- coincidere: (Classical Latin) IPA(key): [ko.ɪŋˈkɪ.dɛ.rɛ]
- coincidere: (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ko.in̠ʲˈt͡ʃiː.d̪e.re]
Verb
coincidēre
- inflection of coincidō:
- third-person plural perfect active indicative
- second-person singular future passive indicative
Verb
coincidere
- inflection of coincidō:
- present active infinitive
- second-person singular present passive imperative/indicative
Romanian
Etymology
Noun
coincidere f (plural coincideri)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | coincidere | coinciderea | coincideri | coinciderile | |
| genitive-dative | coincideri | coinciderii | coincideri | coinciderilor | |
| vocative | coincidere, coincidereo | coinciderilor | |||
References
- coincidere in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN