coincidere

See also: coïncidere

Italian

Etymology

Borrowed from Medieval Latin coincidō.

Pronunciation

  • IPA(key): /ko.inˈt͡ʃi.de.re/
  • Rhymes: -idere
  • Hyphenation: co‧in‧cì‧de‧re

Verb

coincìdere (first-person singular present coincìdo, first-person singular past historic coincìsi, past participle coincìso, auxiliary avére)

  1. (intransitive) to coincide [auxiliary avere]

Conjugation

Further reading

  • coincidere in Collins Italian-English Dictionary
  • coincidere in Luciano Canepari, Dizionario di Pronuncia Italiana (DiPI)
  • coincidere in Aldo Gabrielli, Grandi Dizionario Italiano (Hoepli)
  • coincidere in Dizionario Italiano Olivetti, Olivetti Media Communication
  • coincidere in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana

Latin

Pronunciation

Verb

coincidēre

  1. inflection of coincidō:
    1. third-person plural perfect active indicative
    2. second-person singular future passive indicative

Verb

coincidere

  1. inflection of coincidō:
    1. present active infinitive
    2. second-person singular present passive imperative/indicative

Romanian

Etymology

From coincide +‎ -re.

Noun

coincidere f (plural coincideri)

  1. coincidence

Declension

Declension of coincidere
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative-accusative coincidere coinciderea coincideri coinciderile
genitive-dative coincideri coinciderii coincideri coinciderilor
vocative coincidere, coincidereo coinciderilor

References

  • coincidere in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN