coinquinatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of coinquinō.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ko.ɪŋ.kʷɪˈnaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ko.iŋ.kʷiˈnaː.t̪us]
Participle
coinquinātus (feminine coinquināta, neuter coinquinātum); first/second-declension participle
- completely defiled, polluted or contaminated
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | coinquinātus | coinquināta | coinquinātum | coinquinātī | coinquinātae | coinquināta | |
| genitive | coinquinātī | coinquinātae | coinquinātī | coinquinātōrum | coinquinātārum | coinquinātōrum | |
| dative | coinquinātō | coinquinātae | coinquinātō | coinquinātīs | |||
| accusative | coinquinātum | coinquinātam | coinquinātum | coinquinātōs | coinquinātās | coinquināta | |
| ablative | coinquinātō | coinquinātā | coinquinātō | coinquinātīs | |||
| vocative | coinquināte | coinquināta | coinquinātum | coinquinātī | coinquinātae | coinquināta | |