collaticius
Latin
Alternative forms
- collātītius
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɔl.laːˈtiː.ki.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [kol.laˈt̪iː.t͡ʃi.us]
Adjective
collātīcius (feminine collātīcia, neuter collātīcium); first/second-declension adjective
- brought together, achieved by collaboration
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | collātīcius | collātīcia | collātīcium | collātīciī | collātīciae | collātīcia | |
| genitive | collātīciī | collātīciae | collātīciī | collātīciōrum | collātīciārum | collātīciōrum | |
| dative | collātīciō | collātīciae | collātīciō | collātīciīs | |||
| accusative | collātīcium | collātīciam | collātīcium | collātīciōs | collātīciās | collātīcia | |
| ablative | collātīciō | collātīciā | collātīciō | collātīciīs | |||
| vocative | collātīcie | collātīcia | collātīcium | collātīciī | collātīciae | collātīcia | |
Descendants
- → English: collatitious
- → Italian: collatizio
References
- “collaticius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- collaticius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.