collineandus
Latin
Etymology
Future passive participle of collīneō.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɔl.liː.neˈan.dʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [kol.li.neˈan̪.d̪us]
Participle
collīneandus (feminine collīneanda, neuter collīneandum); first/second-declension participle
- which is to be directed in a straight line
Inflection
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | collīneandus | collīneanda | collīneandum | collīneandī | collīneandae | collīneanda | |
| genitive | collīneandī | collīneandae | collīneandī | collīneandōrum | collīneandārum | collīneandōrum | |
| dative | collīneandō | collīneandae | collīneandō | collīneandīs | |||
| accusative | collīneandum | collīneandam | collīneandum | collīneandōs | collīneandās | collīneanda | |
| ablative | collīneandō | collīneandā | collīneandō | collīneandīs | |||
| vocative | collīneande | collīneanda | collīneandum | collīneandī | collīneandae | collīneanda | |