colliquescens
Latin
Etymology
Present participle of colliquēscō
Participle
colliquēscēns (genitive colliquēscentis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | colliquēscēns | colliquēscentēs | colliquēscentia | ||
| genitive | colliquēscentis | colliquēscentium | |||
| dative | colliquēscentī | colliquēscentibus | |||
| accusative | colliquēscentem | colliquēscēns | colliquēscentēs colliquēscentīs |
colliquēscentia | |
| ablative | colliquēscente colliquēscentī1 |
colliquēscentibus | |||
| vocative | colliquēscēns | colliquēscentēs | colliquēscentia | ||
1When used purely as an adjective.