comandir
Romanian
Etymology
Borrowed from Russian командир (komandir), from French commandeur.
Noun
comandir m (plural comandiri)
- (dated) commander
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | comandir | comandirul | comandiri | comandirii | |
| genitive-dative | comandir | comandirului | comandiri | comandirilor | |
| vocative | comandirule | comandirilor | |||