commaculatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of commaculō
Participle
commaculātus (feminine commaculāta, neuter commaculātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | commaculātus | commaculāta | commaculātum | commaculātī | commaculātae | commaculāta | |
| genitive | commaculātī | commaculātae | commaculātī | commaculātōrum | commaculātārum | commaculātōrum | |
| dative | commaculātō | commaculātae | commaculātō | commaculātīs | |||
| accusative | commaculātum | commaculātam | commaculātum | commaculātōs | commaculātās | commaculāta | |
| ablative | commaculātō | commaculātā | commaculātō | commaculātīs | |||
| vocative | commaculāte | commaculāta | commaculātum | commaculātī | commaculātae | commaculāta | |