comminctus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of commingō.
Participle
commīnctus (feminine commīncta, neuter commīnctum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | commīnctus | commīncta | commīnctum | commīnctī | commīnctae | commīncta | |
| genitive | commīnctī | commīnctae | commīnctī | commīnctōrum | commīnctārum | commīnctōrum | |
| dative | commīnctō | commīnctae | commīnctō | commīnctīs | |||
| accusative | commīnctum | commīnctam | commīnctum | commīnctōs | commīnctās | commīncta | |
| ablative | commīnctō | commīnctā | commīnctō | commīnctīs | |||
| vocative | commīncte | commīncta | commīnctum | commīnctī | commīnctae | commīncta | |