commiseratio
Latin
Etymology
commiseror (“to commiserate”) + -tiō
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɔm.mɪ.sɛˈraː.ti.oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [kom.mi.s̬eˈrat̪.t̪͡s̪i.o]
Noun
commiserātiō f (genitive commiserātiōnis); third declension
- (rhetoric) an appeal to compassion
Declension
Third-declension noun.
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | commiserātiō | commiserātiōnēs |
genitive | commiserātiōnis | commiserātiōnum |
dative | commiserātiōnī | commiserātiōnibus |
accusative | commiserātiōnem | commiserātiōnēs |
ablative | commiserātiōne | commiserātiōnibus |
vocative | commiserātiō | commiserātiōnēs |
Descendants
- Italian: commiserazione
- Spanish: conmiseración
References
- “commiseratio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “commiseratio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers