commiseratus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of commiseror
Participle
commiserātus (feminine commiserāta, neuter commiserātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | commiserātus | commiserāta | commiserātum | commiserātī | commiserātae | commiserāta | |
| genitive | commiserātī | commiserātae | commiserātī | commiserātōrum | commiserātārum | commiserātōrum | |
| dative | commiserātō | commiserātae | commiserātō | commiserātīs | |||
| accusative | commiserātum | commiserātam | commiserātum | commiserātōs | commiserātās | commiserāta | |
| ablative | commiserātō | commiserātā | commiserātō | commiserātīs | |||
| vocative | commiserāte | commiserāta | commiserātum | commiserātī | commiserātae | commiserāta | |