committendus
Latin
Etymology
Future passive participle (gerundive) of committō (“commit”).
Participle
committendus (feminine committenda, neuter committendum); first/second-declension participle
- which is to be committed
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | committendus | committenda | committendum | committendī | committendae | committenda | |
| genitive | committendī | committendae | committendī | committendōrum | committendārum | committendōrum | |
| dative | committendō | committendae | committendō | committendīs | |||
| accusative | committendum | committendam | committendum | committendōs | committendās | committenda | |
| ablative | committendō | committendā | committendō | committendīs | |||
| vocative | committende | committenda | committendum | committendī | committendae | committenda | |
References
- committendus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- to demand loudly the signal to engage: signum proelii (committendi) exposcere (B. G. 7. 19)
- to demand loudly the signal to engage: signum proelii (committendi) exposcere (B. G. 7. 19)