commodatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of commodō.
Participle
commodātus (feminine commodāta, neuter commodātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | commodātus | commodāta | commodātum | commodātī | commodātae | commodāta | |
| genitive | commodātī | commodātae | commodātī | commodātōrum | commodātārum | commodātōrum | |
| dative | commodātō | commodātae | commodātō | commodātīs | |||
| accusative | commodātum | commodātam | commodātum | commodātōs | commodātās | commodāta | |
| ablative | commodātō | commodātā | commodātō | commodātīs | |||
| vocative | commodāte | commodāta | commodātum | commodātī | commodātae | commodāta | |
References
- “commodatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- commodatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.