communicatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of commūnicō.

Participle

commūnicātus (feminine commūnicāta, neuter commūnicātum); first/second-declension participle

  1. communicated
  2. shared, commune

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative commūnicātus commūnicāta commūnicātum commūnicātī commūnicātae commūnicāta
genitive commūnicātī commūnicātae commūnicātī commūnicātōrum commūnicātārum commūnicātōrum
dative commūnicātō commūnicātae commūnicātō commūnicātīs
accusative commūnicātum commūnicātam commūnicātum commūnicātōs commūnicātās commūnicāta
ablative commūnicātō commūnicātā commūnicātō commūnicātīs
vocative commūnicāte commūnicāta commūnicātum commūnicātī commūnicātae commūnicāta

References