communitus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of commūniō.

Participle

commūnītus (feminine commūnīta, neuter commūnītum); first/second-declension participle

  1. strengthened

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative commūnītus commūnīta commūnītum commūnītī commūnītae commūnīta
genitive commūnītī commūnītae commūnītī commūnītōrum commūnītārum commūnītōrum
dative commūnītō commūnītae commūnītō commūnītīs
accusative commūnītum commūnītam commūnītum commūnītōs commūnītās commūnīta
ablative commūnītō commūnītā commūnītō commūnītīs
vocative commūnīte commūnīta commūnītum commūnītī commūnītae commūnīta

References

  • communitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • communitus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • communitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.