compătimire
Romanian
Etymology
From compătimi.
Noun
compătimire f (plural compătimiri)
Declension
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | ||
nominative-accusative | compătimire | compătimirea | compătimiri | compătimirile | |
genitive-dative | compătimiri | compătimirii | compătimiri | compătimirilor | |
vocative | compătimire, compătimireo | compătimirilor |