compeditus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of compediō.
Participle
compedītus (feminine compedīta, neuter compedītum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | compedītus | compedīta | compedītum | compedītī | compedītae | compedīta | |
| genitive | compedītī | compedītae | compedītī | compedītōrum | compedītārum | compedītōrum | |
| dative | compedītō | compedītae | compedītō | compedītīs | |||
| accusative | compedītum | compedītam | compedītum | compedītōs | compedītās | compedīta | |
| ablative | compedītō | compedītā | compedītō | compedītīs | |||
| vocative | compedīte | compedīta | compedītum | compedītī | compedītae | compedīta | |