comperendinans
Latin
Etymology
Present participle of comperendinō.
Participle
comperendināns (genitive comperendinantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | comperendināns | comperendinantēs | comperendinantia | ||
| genitive | comperendinantis | comperendinantium | |||
| dative | comperendinantī | comperendinantibus | |||
| accusative | comperendinantem | comperendināns | comperendinantēs comperendinantīs |
comperendinantia | |
| ablative | comperendinante comperendinantī1 |
comperendinantibus | |||
| vocative | comperendināns | comperendinantēs | comperendinantia | ||
1When used purely as an adjective.