complexitas
Latin
Etymology
complexus (“embraced, involved”) + -tās
Noun
complexitās f (genitive complexitātis); third declension
- (Medieval Latin, New Latin) complexity
- c. 1219, Gerald of Wales, Speculum ecclesiae 20:
- tumultuosas complexitates curarum pati
- to suffer the tumultuous complexities of one’s cares
- tumultuosas complexitates curarum pati
- 1769, Michael Ignaz Schmidt, Methodus tradendi prima elementa religionis, sive catechizandi […] , page 148:
- Solet autem plerumque obstare, quominus ideæ morales bene capiantur 1.) earum complexitas, cùm plerumque compositæ sint.
- But moral ideas are often prevented from being well understood by 1) their complexity when they are commonly articulated.
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | complexitās | complexitātēs |
| genitive | complexitātis | complexitātum |
| dative | complexitātī | complexitātibus |
| accusative | complexitātem | complexitātēs |
| ablative | complexitāte | complexitātibus |
| vocative | complexitās | complexitātēs |
Related terms
Descendants
- → Hungarian: komplexitás