complutus

Latin

Etymology

Perfect participle of compluor

Participle

complūtus (feminine complūta, neuter complūtum); first/second-declension participle

  1. rained upon

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative complūtus complūta complūtum complūtī complūtae complūta
genitive complūtī complūtae complūtī complūtōrum complūtārum complūtōrum
dative complūtō complūtae complūtō complūtīs
accusative complūtum complūtam complūtum complūtōs complūtās complūta
ablative complūtō complūtā complūtō complūtīs
vocative complūte complūta complūtum complūtī complūtae complūta

References