concertans
Latin
Etymology
Present participle of concertō.
Participle
concertāns (genitive concertantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | concertāns | concertantēs | concertantia | ||
| genitive | concertantis | concertantium | |||
| dative | concertantī | concertantibus | |||
| accusative | concertantem | concertāns | concertantēs concertantīs |
concertantia | |
| ablative | concertante concertantī1 |
concertantibus | |||
| vocative | concertāns | concertantēs | concertantia | ||
1When used purely as an adjective.